۹۸

چه حقیرند مردمانی که نه جرأت دوست داشتن دارند، نه اراده‌ی دوست نداشتن،  نه لیاقت دوست داشته شدن  و نه متانت دوست داشته نشدن؛  با این حال مدام شعر عاشقانه می خوانند.

این شاید مصداق خود من باشه . شعر عاشقانه نمی خوانم ولی حماقت های عاشقانه زیاد میکنم . یکی از مردم آزاری که کردم و هنوز ناراحت هستم رو میگم . 

چند روز پیش نامه دادم بهش که پول لازم دارم و نوشتم امیدوارم که جواب بدی. در جواب نوشت که حوصله اینترنت نداره و اصلا سر کامپیوتر نیست. ولی هر شب میدونم هست . بعد نوشته بود که کارش بهتر شده و خونه اجاره کرده و این حرفها ولی خیلی رسمی و در اخر نوشته بود تکلیف من را روشن کن میخوام ازدواج کنم و اینکه اشتباه کرده بودم زن گرفتم خودم را فنا کردم . 

خیلی بهم برخورد . ناراحت شدم که بعد از مدتی باز اینطور نامه میده . من هم هر چی داشتم براش نوشتم . هر چی تو دلم بود نوشتم . و اعتراف کنم بد هم نوشتم . 

چیزهایی نوشتم که اصلا به من رابطی نداشت. اخه هر موقع من درخواست پول می کنم که بهم بدهی داره ناراحت میشه . میگه چرا میگی ؟ و حتی چند بار هم گفته بود فکر کن همسرت بیمار بوده برای اون خرج کردی. اخه چرا؟ همسری که فقط به فکر خودش بوده و فکر اینده حتی خودش را نکرده بود چرا پول بدم . 

ولی اعتراف کنم ناراحتش کردم . البته به نظر خودم . به جای اینکه بنویسم خوشحال کارم خوب شده و اینکه داره کار میکنه . حرفهایی زدم که اگر من هم جای او بودم ناراحت می شدم . 

نامه ایی در جواب باز نوشت که ای میل و تلفن هاش را عوض میکنه که دیگه من نتونم تماس بگیرم . البته بارها این حرف را زده بود. من هم نوشتم تو عوض نکن چون من دیگه تماس نمیگیرم چون جز دروغ چیزی ندادم .  

میدونید کسی بود که اشنا بود میگفت شوهرت در زندان است به خاطر موادمخدر و خانمش چون دوست پسر گرفته بود برگشت خانه مادری که شوهره یک موقع بلایی سرش نیاره .  

دیروز تو ایمیلش نوشت که به اونها زنگ زده و هر دو با هم بودند.مسخره است. من فقط بازی بلد نبودم چون موقعی که با ما شریک کاری بودند کاری میکردند که من و همسر با هم اختلاف داشته باشیم . و جالب این است وقتی خانمه من را پیدا نمیکرد به جای اینکه بیاداپارتمان ما زنگ میزد به همسرم و خبر میداد که من نیستم و تلفن را جواب نمی دم . 

به هر صورت

تصمیم گرفتم دیگه خبری ازش نگیرم و حتی تلفن نکنم . البته اگر بتونم .