۹۴

این روزها هوا بارونی است و عصرها تو بارون خونه می ریم. مثل همیشه روزها می گذره ولی فکرهای جدیدی که به سراغ می اید امید به آینده میده .  

خودتون هم میدونید تو هوای بارونی ادمی دلتنگ میشه و دلش میخواد با کسی گپی بزنه . به دوستانم زنگ زدم که نبودند بعد هم باز حرف تکراری مثل همیشه.  

دلم میخواست بهش زنگ بزنم و حرف بزنم ولی چی بگم . چی دارم بگم و اون چی داره . میدونستم باز حرف گذشته میشه و باز بدون خداحافظی تلفن قطع میشه. 

و نمیخواستم باز هم یاد گذشته کنم. چون همینطور که یادم میاد می فهمم از اول راه اشتباه رفتم و از اول باید این راه را تمام میکردم. 

به قول معروف عشق در یک لحظه بوجود میاید ولی دوست داشتن در امتداد زمان .   

اون عاشق شد و من در امتداد زمان دوستش داشتم و اعتراف کنم الان هم دارم . درست است بعضی مسایل را نمی تونم فراموش کنم ولی دوستش دارم چرا؟  

 خودم هم نمی دونم. یاد اون توهین ها و بازیها می افتم ناراحت میشم . یعنی من ارزشم اینقدر پایین بود؟ یا خودم را دست پایین گرفتم؟ از اون بالاتر بودم ولی احترام گذاشتم کوتاه امدم ولی نشد...  

انشالله امسال همه چی تمام بشه