۶۶

شکا یت به  خدا  2006-03-30

گر که تو یار منی باز چرا بی خبری

                  گر که توخدای منی پس چرا بی اثری

همسرم گشته چه بیمار تو رحمی بنما 

                باز دلم گشت گرفتار تو رحمی بنما

تو خدای منی آخر م000 بیمار شد

                     تو مگر رحم نداری که چنین دشوار شد

ای خدا نزد تو آمد عزیزم دل پاک

                     تو مگر چشم نداشتی چقدر نظر ونیاز

تو به گفتی بیا ئید ببرم بیم نکن

                         هر دو مون باز گرفتیم به دامن که پروا نکن

من نخواهم بدنیا جز سلا مت زنم 

                      زن بیمار شده زندگی دشوار نکن

تو گذاشتی به مهری به دلم عشق زنی 

                تو ببینی که راضی ازین شیر زنی

تو که بیمار نمودی عروس دل من

                     تو چه هستی چه گوئی چه شد این دل من

تو بدادی به شوقی به دلم  هور پری  

                 پس چه شد مهر و وفاید به دیدار پری

تو گرفتی به دوستی همه انوال مرا  

                  تو شکستی به زودی دل بیمار مرا

من نگویم نخواهم یا  ندارم نیاز  

                       تو که دانی نیازم شده بر عشوه وناز

دل یک عاشق ومعشوق شکستی یک جا 

            یکی بیمار شد ه ویکی دیگه راز ونیاز

تو که دانی چه هر دو بگیریم اولفت  

               رحم کن بر دل عاشق چو معشوق وسالهای دیگر

زندگیم بکون انچه که خود میدانی   

              آرزویم بکن هر جا که خود میدانی

یک زمان یار وفا دار تو بودی به جهان 

        تو بگفتی بگیر ماه که آمد به زمان

تو بدادی ز لاتف کرمت م... را

                 پس چه بود باز دوباره این چند روز دشوار

من دیگر با تو ندارم سرجنگ وجفا  

             می سپارم به قرآن که شود روز وفا

در هنگامه بیماری عزیزم م.... سروده شود          م...