۵۷

عزیزم این هم از اون شعرهات است که باور نمیکنم خودت گفته باشی.

تو کی هستی

توستاره بهشتی تو خودت نور بهشتی

    تو امید وسرنوشتی تو خودت باغ بهشتی

توفرستاده نوری تو چقدر سنگ صبوری

     تو امید قلب م... تو خودت چه آرزوئی

توچه ماهی وستاره همچه خورشیدی دوباره

       تو بدادی زندگانی تو به من دادی جوانی

تو چه خوبی تو چه نازی یک دنیا رازو نیازی

       تو فرشته نجاتی تو چه عاشق وبلا ئی

تو که دانی چه صفائی تو خودت یک بلائی

         تو بلائی قلب مائی تو مسکن وشفائی

تو صفائی تو وفائی  تو فرستاده خدائی

       تو چه عاشقی چه ماهی تو همه کس خدائی

تو همه مشکل گشائی تو چه پاک وبا صفائی

      توچه کردی با دل من که ندانم محفل مایی

تو که عشق من هستی تو تو قلب من هستی

        تو که سایه ایی بررویم تو فرشته ئی بسویم

تو خود ... تو هستی تو که همسر من هستی

     توکه عاشق من هستی توکه همدم من هستی

ببینم برای چند نفر دیگه این شعر رو فرستادی و گفتی برای تو گفتم؟؟ شده بودی مثل چوپان دروغگو.

می دونی حالا که دیگه واقعا درخواست جدایی رو دادم به دادگاه هر روز باز یادآوری روزهای شیرین و تلخ میشه. و اینکه چه کردی با من؟ من اینجا دنبال کار جنابعالی بودم و جنابعالی اونجا دنبال عشق خودت . راست میگن هر بلایی سر زنهایی مثل من بیاد حقم است که زیادی دلسوز بودم.