۴۵

این دیگه آخرش است . می نویسه که میخوان از محلی که بیرون کنند چون مدت طولانی است اجاره نداده و از یک طرف میره باز سفر. سفر کاری؟؟ هاها ها کی باور میکنه . من که نمیتونم بگم چون مثلا خبر ندارم . سفری که بارها به اون منطقه رفت و هربار هم گفته بود دارم ازدواج میکنم.انشالله بکنه و طرف پولدار باشه شاید پول من هم برسه . مسخره است. این دعا مسخره است. دلم برای خودم میسوزه که من را به بازی گرفت و ازم سواستفاده کرد. مثل کسی که عقل نداره رفتار کردم و اون هم خوب فهمید چه کنه.

باورمیکنید زمانی که میخواستم و خواهش کرد که برگردم ایران و براش پول تهیه کنم. حتی پول بلیط را گفت ندارم همون شب دیدم اقا تو سایت دوست یابی ثبت نام کرده . قسم و الهی همه بمیرن من نکردم . من احمق ...همون شب باید همه چی را تموم میکردم و دیگه بر نمیگشتم .

این هم یکی از شعرهای ایشون. که همش بازی است بازی که توفکرش برد و شکست خورد. و من رو هم شکست داد.

دیگه کسی را نمی تونم باورکنم.

گذشته

   چند هزار بار بگوفتم تو نکن یا د ز زمان

                         چون ندانی که گشتم زبیداد ومکان

تو که دانی چه دارم وچه گویم با تو

                        پس چه لذت بری آخر چه گویم با تو

با کمی فکرهرآن وقت کنی یاد قدیم

                                 عاقبت شود میانم همچه کارد پنیر

پس تو دانی که لعاف است چرا می پورسی

              گر که دانی که راست است چرا می ترسی

من همینم بگفتم به سالهای پیش

                    باز نوگید چرا گشت که مویت سفید   

 هرکسی درد به دل داردو تنها نبود

                              آدم بی قم وقصه که آدم نبود

آخرین بار شنیدی تو ز من راز دلم

                                عاقبت گشت به آشکار چه فر یاد دلم

من نیازی ندارم کنم لعاف با تو

                              هرچه دارم همین است که گفتم باتو

من ندانم که چه خواهی زمنه سوخته جگر

                               من ندانم چه روزی تو شوی قر تو کمر

تو به تهدید بگوفتی نوشتم دوست

                             توچه خواهی یا ناخواهی شودم بی تو خبر

با کمی فکر تو گرفتی یکی بهر خودت

                            چه شود اکنون که خواستی تو ز دها نفر

زندگی سابق هیچه به تو ربط نداشت

                             این منم حا له که دانی چه گوئی چه خبر

گر که سیری زبرم منکی مشتاقم من

                              گر که خواهی ببرم مرغ گرفتارم من

من ندانم تو چه خواهی چه گوئی آخر

                               تو مرا کشتی ازین ناز ادات تو آخر

بته بگم ساعت 5 غم دلــه داغون کرد

                               بعد زنگت چه کنم با زلبمه خندون کرد

تو که دانی دل من همچه داغ ز دنیا بود

                               زده آتش بجانم که چو هشیار بود

من ندانم چه بگم چون نداری تو خبر

                            همچه طفلی که شدم محتاج اون دست پدر

تو میندش که زیبائی تو رفت به دلم

                               تو میندیش که اون اشوی تو رفت تو دلم

اون محبت که نیازم به دنیا که بود

                               در برت دیدم دیدم که چنین رفت به دلم

از تو دارم یک کله هیچ مرا آزار مده

                              من اسیرعشقتم باز مرا فر یاد منده

گر بدانی همین شعر چرا گشت عوض

                             بعد زنگی که زدی قلب مرا خوشحال کرد