۳۸

مدتی است که ننوشتم . خسته شدم. نمیتونم بگم چه کار میخوام بکنم. چیزهایی شنیدم که بدم اومده و از یک طرف بعضی مسایل یادم میاد که نمیتونم فراموش کنم. خاطرات خوش رامیگم.

این یکی از شعرهای اول زندگی بود. که البته از هم دور بودیم.

ندارم

هیچ در دست ندارم که به تو عرضه کنم                چه کنم هیچ ندارم که به تو هدیه کنم

چه کنم قلب شکسته که دوانیست به تو                  چه کنم این تن خسته که شفا نیست به تو

من هما نم که دیدی درون وقت وزمان                 من همانم که شدی عاشق من دراین زمان

من همینم که خدا ساخت زمن بعداز تو                 من همینم که خورم قصه ز وصلات با تو

من همینم که ز عشقم چه لیلی شدی                     من همانم که ز عشقت چه مجنون شدم

من ندانم چه خواهی و چرابیماری                        زکی پرسم ندانم که تو کی هوشیاری

من ندانم تو چه فکری منم عاشق تو                    من که دانی تلا شم  نشینم بر تو

من ازاین کشور بی خود دیگه خسته شدم               آرزویم همه این است ببینم رخ تو

من ندانم چه کردست خدا با دل من                      کی شود رفع بلا باز ز این محفل من

من ندانم بکی گویم چرا بی خبرین                     منم عاشق ولیکن چنین در بدرین

من تاکی غصه دوری توبر سرکنم                       تا بکی از غم تنهائی تو فر یاد کنم

 من تاکی شادی بماند به د ل در بدرم                 تا به کی حسرت عشقت نشیند به سرم

من ندانم چه کردم ای خدا یاری کن                    من گرفتار زمانم تو  خدایاری  کن

                          منم آن عاشق دل باخته ........ خـدا

                         منم آن ........ بی حاله وگرفتار خــدا

         02 apr 2005